Tytuł: Dusza człowieka – nauka Cerkwi Prawosławnej i Ojców Świętych
Wydawnictwo: Bratczyk
Wydanie: Hajnówka 2000
ISSN: 1426-191X
Wymiary: 14,8 x 21 cm
Ilość stron: 64
Tytuł oryginału: Душа человеческая – Положительное учение Православной Церкви и Святых Отец
Przekład: siostra Maria (Jurczuk)


Widoczna wyższość człowieka nad wszelkimi stworzeniami ziemi polega na tym, że jest on nad nimi królem i władcą. Lecz ta widoczna wyższość często była kwestionowana lub źle rozumiana, dlatego św. Grzegorz ze szczególnym pietyzmem wypowiada się na ten temat.
Stwórca dał człowiekowi dwoistą naturę, zmysłowo duchową, abyśmy mogli zachować prawo obcowania z Bogiem i światem stworzonym oraz żyć i rozkoszować się wiecznością. Otrzymawszy taką doskonałą naturę, człowiek stal się stworzeniem łączącym w sobie cały mikrokosmos. Jego dusza posiada właściwości „duszy” stworzenia nierozumnego, którą stokrotnie przewyższa: swoim bogopodobieństwem, nieśmiertelnością i mądrością.
Człowiek skupia w sobie atrybuty oscylujące między: wyższym i niższym, niebiańskim i ziemskim, rozumnym i nierozumnym, wolnością i niewolą, duchem i materią.
Wszystko - niebiańskie i ziemskie powinno łączyć się w człowieku, w harmonii doskonałej, aby wychwalał on Trójjedynego Boga - Jedynego niestworzonego, niezmiennego, źródło wszelkiego życia i bytu. Dlatego człowiek posiada wielkie przeznaczenie: być pośrednikiem między niebem i ziemią, między nierozumnym stworzeniem i wyższym światem anielskim.