MARIA EGIPCJANKA (Prepodobnaja Marija Jegipietskaja), 1/14 kwietnia, czwartek i niedziela piątego tygodnia Wielkiego Postu. Żyła w V w. Mając dwanaście lat porzuciła rodzinny dom w Aleksandrii. Pozbawiona jakiegokolwiek nadzoru oddała się rozwiązłemu życiu. Nikt nie był w stanie wpłynąć na jej życie. Nigdy też nie dręczyły jej żadne wyrzuty sumienia.
Mając siedemnaście lat, żądna nowych doświadczeń i wrażeń, dołączyła do tłumu pielgrzymów udających się do Jerozolimy na święto Podwyższenia Świętego Krzyża. Przez całą drogę zachowaniem i rozmowami starała się zakłucać modlitewny nastrój pielgrzymujących. Będąc w Jerozolimie, kierowana ciekawością, poszła za wszystkimi do świątyni Zmartwychwstania Pańskiego. Gdy próbowała przekraczyć próg, jakaś niewidzialna siła nie pozwalała jej tego uczynić. Zrozumiała wówczas, iż nie jest godna by wejść do środka. Zapłakała widząc głębię swego upadku.
Wyrażając skruchę za grzechy młodości, Maria udała się z Jerozolimy na Pustynię Jordańską, gdzie w samotności, poście, modlitwie i łzach spędziła czterdzieści osiem lat. Swą pokutą zyskała od Boga wielką łaskę. Widziano ją jak w powietrzu stoi na modlitwie i przechodzi suchą stopą po wodach rzeki Jordan.
Na rok przed śmiercią święta przyjęła Eucharystię z rąk starca Zosimy. Zawołała wówczas słowami starca Symeona: "Teraz, o Władco, pozwól odejść służebnicy Twojej w pokoju według słowa Twego, bo oczy moje ujrzały Twoje zbawienie". Prosiła też, by przybył do niej ponownie za rok. Gdy po tym czasie starzec wrócił, święta już nie żyła. Pochował ją w miejscu wiecznego spoczynku, które wykopując głęboką jamę przygotował jej lew. Miało to miejsce w 522 r.
Maria Egipcjanka jest w prawosławiu jedną z najbardziej znanych świętych kobiet. Uważa się ją za szczególną orędowniczkę opętanych przed złe moce.
Wizerunek świętej należy do najłatwiej rozpoznawalnych w ikonografii. Przedstawiana jest jako wychudzona, półnaga kobieta, odziana jedynie w przewieszoną przez prawe ramię, ubogą szatą. Ma krótkie jasnokasztanowe, przypruszone siwizną włosy. Dłonie w modlitewnym geście kieruje ku błogosławiącemu jej trudy "Chrystusowi w obłoku". Zazwyczaj przedstawiana jest nad rzeką Jordan, niekiedy ze starcem Zosimą, podającym jej okrycie lub udzielającym Eucharystii.
U sztuce zachodniej jej atrybutem są trzy bochenki chleba, które zabrała ze sobą udając się na pustynię.

Dłuższy żywot świętej www.cerkiew.pl "O prawosławiu"

www.cerkiew.pl