MARGARYTA, wielka męczennica (Wielikomuczenica Marina/Margarita), 17/30 lipca. Żyła w IV w. w Antiochii. Była córką pogańskiego kapłana. Ponieważ zachowały się nieliczne dane na temat jej życia, często mówi się, iż nie ma przekonujących dowodów, że istniała naprawdę.
Za panowania cesarza Dioklecjana, będąca chrześcijanką Margaryta odrzuciła zaloty prefekta Olibriasza, który z zemsty wydał ją poganom. Poddano ją za to licznym wymyślnym torturom: bito żelaznymi prętami, kaleczono ciało trójzębem, wbijano w nie gwoździe, przypalano ogniem i topiono w wodzie. Jednak żadne z nich nie doprowadziły do wyrzeczenia się wiary i złożenia ofiary pogańskim bożkom. Cierpliwość i męstwo z jakimi znosiła zadawane rany nawróciły na chrześcijaństwo wielu pogan - świadków jej tortur. Zginęła ścięta mieczem w Antiochii Pisyckiej. Historię jej męczeńskiej śmierci spisał naoczny świadek wydarzenia - sługa Margaryty - Teotym.
Ręka św. Margaryty znajduje się w Monasterze Watopedu na Świętej Górze Atos. Kościół rzymskokatolicki zna ją pod imieniem Małgorzata. W późnym średniowieczu na Zachodzie była jedną z najbardziej popularnych świętych. Cerkiew prawosławna nazywa ją czasem imieniem Maryna.
Na ikonach święta przedstawiana jest jako młoda kobieta w zielonej szacie, przykrytej jasnoczerwonym płaszczem i chustą w takim samym kolorze. W dłoni trzyma krzyż, którym miała odpędzać szatana. Drugą ma złożoną w modlitewnym geście lub trzyma w niej zwinięty (a niekiedy rozwinięty) zwój. Ikonografia (szczególnie zachodnia) często przedstawia ją ze smokiem.
www.cerkiew.pl
