LUDMIŁA, księżna czeska, męczennica (Muczenica Ludmiła, kniaginia Czeszskaja), 16/29 września. Urodziła się w 846 r. Pochodziła z Serbii i była córką tamtejszego księcia. Wydano ją za mąż za poganina - czeskiego księcia Borzywoja. Ślub odbył się w Belgradzie. Będący poganami małżonkowie przyjęli chrzest od patrz św. Metodego, równego apostołom, pełniącego wówczas na Morawach godność arcybiskupa. Małżonkowie mieli trzech synów.
W wieku trzydziestu sześciu lat zmarł Borzywoj. Rozpacz po stracie męża nie zachwiała ufności Ludmiły w wolę Bożą. Nie zaprzestała ona propagowania chrześcijaństwa. Rozdała cały majątek ubogim, przekazała władzę w państwie synowi Wratysławowi, a sama zamieszkała w Pradze i zajęła się wychowaniem wnuka patrz księcia Wiaczesława. Po trzydziestu trzech latach panowania zmarł Wratysław i rządy objął Wiaczesław. Jego matka, Dragomira, w 927 r. odstąpiła od wiary chrześcijańskiej i postanowiła zgładzić Ludmiłę. Wiedząc o tym święta wyjechała do Teczyna. Synowa wysłała dwóch bojarów, którzy wraz ze swymi poddanymi udali się za Ludmiłą. Nocą włamali się do jej komnaty i udusili księżną poduszką. Miało to miejsce 16 września 927 r., gdy Ludmiła była już staruszką.
Księżna została pochowana nie w światyni lecz przy miejskim murze. Jednak Bóg wysławił to miejsce wieloma cudami. Nocą pojawiały się tam świece, a pewien ślepiec przejrzał, gdy dotknął mogiły męczennicy. Wówczas książę Wiaczesław przeniósł ciało babki do Pragi i umieścił w świątyni św. Jerzego.
Na ikonach święta przedstawiana jest jako kobieta w średnim wieku, z krzyżem w prawej dłoni i lewą uniesioną w modlitewnym geście. Ubrana jest w skromne książęce szaty z koroną lub przepaską na głowie, przytrzymujcą spadającą na ramiona białą chustą. W jej ubraniu najczęściej dominuje kolor żółty.
www.cerkiew.pl
