WIKTOR Z DAMASZKU, męczennik (Muczenik Wiktor Damasskij), 11/24 listopada. Żył w II w. za panowania Marka Aureliusza Filozofa. Był żołnierzem. Kiedy cesarz rozpoczął prześladowania chrześcijan, wydał rozkaz, by każdy z żołnierzy złożył ofiarę bożkom. Pragnął w ten sposób sprawdzić, czy któryś z nich jest chrześcijaninem. Miał to być również test na oddanie i wierność władcy i ojczyźnie.
Wiktor odmówił podporządkowania się rozkazowi cesarza i nie pokłonił się bóstwom. Uwięziono go i poddano różnym torturom. Był wrzucany do rozgrzanego pieca oraz gotującego się oleju. Jednak dzięki pomocy Bożej zawsze pozostawał nietknięty. Siłą swej wiary zwyciężył też wróżbitę, który wyrzekł się czarów i został chrześcijaninem. Dzięki modlitwom świętego niewidomi żołnierze nieoczekiwanie odzyskiwali wzrok. Widząc liczne cuda czynione przez Boga rękoma Wiktora, żona jednego z torturujących go żołnierzy - Stefanida otwarcie wyznała wiarę w Chrystusa, za co skazano ją na śmierć.
Kiedy Wiktor przeszedł nietknięty przez wszystkie męki, wydano rozkaz ścięcia go mieczem. Miało to miejsce w Damaszku między 161-180 r. W tym też mieście spoczęły jego szczątki.
W ikonografii święty przedstawiany jest jako młody mężczyzna z niewielkim zarostem i kasztanowymi, gęstymi włosami. Ma na sobie rycerską zbroję, na którą narzucony jest czerwony płaszcz. W jednej dłoni trzyma krzyż, w drugiej niekiedy pikę lub miecz.
www.cerkiew.pl
