WŁODZIMIERZ, wielki książę, równy apostołom (Rawnoapostolnyj wielikij kniaź Władimir), 15/28 lipca. Był synem księcia Światosława i wnukiem patrz św. księżnej Olgi, ochrzczonej w Konstantynopolu między 954 i 957 r. Urodził się około 960 r. Wychowywała go babka.
Włodzimierz miał zaledwie dziewiętnaście lat, gdy zaproszono go na tron książęcy Wielkiego Nowogrodu. Znalazł jednak przeciwnika w swym bracie. Udał się do Skandynawii, skąd powrócił na czele rycerzy. W 978 r. odbił z rąk brata Nowogród, a po jego śmierci w 980 r. został również wielkim księciem kijowskim.
Władca był człowiekiem mądrym i odważnym. Gdy w 980 r. wstępował na tron był rządnym władzy, lubiącym wojny i kobiety poganinem. W tym czasie dwór książęcy zaczęły odwiedzać liczne poselstwa religijne, proponujące księciu przyjęcie ich wiary. Włodzimierz postanowił wysłać do różnych krajów swych posłów, aby na miejscu przekonali się, która wiara jest najlepsza. Zdecydował się na wiarę grecką, tj. prawosławną, której nabożeństwem zafascynowani byli przebywający w Konstantynopolu wysłannicy.
W 988 r. książę Włodzimierz nad brzegiem Morza Czarnego w miejscowości Cherson przyjął chrzest święty i otrzymał imię Wasyl (Bazyli). Pojął też za żonę grecką księżniczkę Annę, po czym udał się do Kijowa, gdzie greccy duchowni ochrzcili mieszkańców stolicy.
Książę, zmieniwszy się nie do poznania, zaczął budować prawosławne świątynie, opiekować się biednymi, unikać wojen oraz szerzyć wiarę prawosławną w granicach swego księstwa i poza nimi. Zmarł 15 lipca 1015 r. Został pochowany w Kijowie. W 1635 r. okazało się, że jego ciało nie uległo rozkładowi.
Z uwagi na zasługi w propagowaniu chrześcijańskiej wiary św. Włodzimierz, podobnie jak jego babkę - św. Olgę, Cerkiew prawosławna nazwała go „równym apostołom”. Jego kult ma charakter powszechny. Uważany jest za patrona osób niewidomych i chorych na oczy.
W ikonografii święty przedstawiany jest w czerwonych książęcych szatach, przetykanych złotymi wzorami, z koroną na głowie. Jest starszym mężczyzną z jasnokasztanowymi, przypruszonymi siwizną, kędzierzawymi włosami i niedługą, składającą się z kilku kosmyków brodą. W prawej dłoni trzyma krzyż (na niektórych ikonach przybierający dość duże rozmiary), u lewej u nogi miecz. Niekiedy przedstawiany jest ze zwojem w ręce, zawierającym modlitwę za nowoochrzczony lud.
www.cerkiew.pl
