JAROSŁAW, książę muromski (Błagowiernyj Konstantin /Jarosław/ kniaź Muromskij), 21 maja/3 czerwca.
Był prawnukiem patrz św. wielkiego księcia Włodzimierza, wnukiem księcia Jarosława Mądrego i najmłodszym synem księcia Światosława. Będąc już dorosłym człowiekiem uprosił ojca, aby przekazał mu położone nad rzeką Oką (na wschód od obecnej Moskwy) miasto Murom, nie poddającą się chrystanizacji ostoję pogaństwa. Książę Jarosław zebrał swoje wojska, najbliższą rodzinę (w tym piętnastoletniego Teodora i 12-13-letniego Michała) oraz duchowieństwo i wyruszył z Kijowa na północ. Po kilku miesiącach stanął u wrót niepokornego miasta. Wysłał tam syna Michała, aby przekonał mieszkańców do poddania miasta bez rozlewu krwi. Jednak poganie zabili księcia i zaczęli przygotowywać się do walki. Gdy jednak ujrzeli przeważające siły Jarosława ulegli. Sprawując władzę w Muromie, książę Jarosław wzniósł najpierw cerkiew Zwiastowania Matki Bożej (później cerkiew świętych Borysa i Gleba), gdzie pochował zabitego syna i rozpoczął propagowanie wiary chrześcijańskiej. Uparci poganie byli nieustępliwi. Jednak pewnego dnia, gdy otoczyli dom książęcy, grożąc mu śmiercią, władca śmiało wyszedł do buntowników z ikoną Matki Bożej w rękach. To sprawiło, że wkrótce wszyscy uroczyście przyjęli chrzest w wodach rzeki Oki. Książę Jarosław zmarł w 1129 r. i tak jak jego synowie - Michał i Teodor - został pochowany w cerkwi Zwiastowania. W 1533 r. ich groby otwarto, a relikwie umieszczono w jednym wspólnym grobowcu w Monasterze Zwiastowania w Muromie. Na ikonach święty przedstawiany jest jako mężczyzna w sile wieku, z jasnokasztanową, przypruszoną siwizną brodą i kędzierzawymi włosami. Ubrany jest w czapę i szaty książęce. W prawej dłoni trzyma krzyż (chociaż nie poniósł męczeńskiej śmierci), lewą stojący u nogi miecz. Niekiedy występuje w towarzystwie swych synów - młodzieńców ubranych w książęce futra i czerwone płaszcze, trzymających krzyże lub mających dłonie złożone w modlitewnym geście.

www.cerkiew.pl