Kałuska Ikona Matki Bożej (Kałużskaja Ikona Bożijej Matieri)objawiła się w 1748 r. we wsi Tinkowo, niedaleko Kaługi, w domu Wasyla Kondratiewicza Chitrowa. Pewnego razu dwie służące porządkowały na ganku stare rzeczy. Jedna z nich, o imieniu Eudokia, prowadziła niemoralny tryb życia. Wśród przeglądanych rzeczy kobiety znalazły duży zwój płótna. Rozwinęły go i ujrzały postać kobiety w ciemnej szacie, trzymającej w ręku książkę. Dobra dziewczyna uznała ją za portret zakonnicy odmawiającej regułę modlitewną i pragnąc poprawy Eudokii zagroziła jej gniewem ihumeni, jeśli dalej będzie prowadziła niemoralny tryb życia. Ta jednak nie zważając na ostrzeżenia ubliżyła przyjaciółce i plunęła w twarz postaci na płótnie. W tym momencie straciła przytomność i upadła na ziemię. Chorą umieszczono przed ikonami. Następnej nocy rodzicom Eudokii objawiła się Matka Boża i powiedziała, że ich niepokorna córka znieważyła Ją. Poleciła też, by odsłużono molebien przed odnalezioną ikoną, a chorą pokropiono wodą poświęconą podczas jego trwania. Po zakończeniu służby Eudokia wyzdrowiała, a Chitrow umieścił cudotwórczą ikonę w domu i udostępnił ją wiernym. Później przeniesiono ją do miejscowej cerkwi Narodzenia Bogarodzicy. Poprzez Swą Kałuską ikonę Matka Boża wielokrotnie okazywała pomoc ludziom. W 1748 r. uratowała mieszkańców miasta od epidemii cholery, a w 1771 r. od epidemii dżumy. W 1812 dzięki gorącym modlitwom mieszkańców Kaługi przed tą ikoną miasto zostało uchronione przed wojskami napoleońskimi. W1893 r. w dniu święta ikony w Kałudze wybuchł pożar, który przy silnym wietrze szybko się rozprzestrzeniał. Gdy ikonę wyniesiono do miasta, wiatr ucichł, a pożar szybko został ugaszony. Święto Kałuskiej Ikony Matki Bożej obchodzone jest kilkukrotnie: 2/15 września (na pamiątkę uratowania Kaługi od dżumy w 1771 r.) oraz 12/25 października {na pamiątkę uratowania miasta od wojsk napoleońskich).

www.cerkiew.pl