tęsknoty

... czekam na Ciebie ... tęsknię ... nie płaczę ... przychodzisz we wspomnieniach ... uśmiecham się ...
od momentu ujrzenia tego świata, od pierwszego oddechu stajemy się integralnym i nierozłącznym, paradoksalnie nieprzemijającym, elementem procesu ... zwanym przemijaniem ... przemija czas, życie; coś w międzyczasie się kończy ... coś jednocześnie zaczyna ... w pogoni za czymś bliżej nie określonym ... szczęściem? ... często nie dostrzegamy strat... refleksja przychodzi zbyt późno ... znowu nie zdążyliśmy ... a tyle jeszcze mieliśmy do przekazania ... cierpimy ... przystańmy na chwilkę ... wsłuchajmy się w otaczającą nas przestrzeń ... pozwólmy dogonić się tęsknotom ... obudzą się wspomnienia ... przecież tęskniliśmy od zawsze ... niezależnie od wieku ... za czymś ... za bliskością rodziców... beztroską szkolnych lat ... niezależnością ... bezkresem dziewiczej przyrody podczas studenckich wędrówek ... miłością dozgonną ... pierwszymi słowami usłyszanymi z ust dzieci... laurką i bukietem leśnych konwalii podarowanych podczas spaceru z wnuczkami... trudno zdefiniować wszystko ... każdy na pewno ma coś swojego, intymnego; coś czego nie da się ubrać w kilka prostych słów ... nie wstydźmy się tęsknić ... może dzięki temu będziemy bardziej czuli na sygnały, które wciąż wysyła nam otaczający świat ... zupełnie nam obcy ludzie ... znajomi ... bliscy ... nasi najukochańsi ... bądźmy dzięki temu, bardziej wrażliwi ... stańmy się jeszcze lepszymi ludźmi...
 

yearnings
... I am waiting for you ... yearning for you ... I do not ery ... memories of you соте flooding back ... I am smiling ... sińce the moment of looking at this world, sińce the first breath, we have become an integral and in- separable, paradoxically perennial, element of a process ... referred to as evanescence ... time is fading, and so life, too; in the meantime, so- mething has соте to an end ... and at the same time, something has just begun ... in the pursuit of something which is so undefined ... happiness? ... we often do not see what we have lost... the time for reflection comes too late ... we missed it again ... and there was so much to pass down ... we suffer ... let us stop for a while ... let us listen to the space that surro- unds us ... let the yearnings reach us ... so reminiscent of many things ... after all, we have always yearned for something ... independent of the age ... for something ... a sense of closeness to parents ... carefree school ye- ars ... independence ... the immensity of pristine naturę during ourwalks while being students ... a life-long love ... the first words uttered by the child ... a congratulatory scroll and a bouąuet of wild lily of the valley flo- wers given to us by our grandchildren ... it is hard to define everything ... surely, everyone has something personal, intimate; something which is so elusive that cannot be expressed in simple words ... let us not be asha- med of yearning ... perhaps the yearnings will enable us to become тоге sensitive to the signals which are constantly sent to us by the world that surrounds us ... by the people whom we do not know ... by acquaintances ... by our loved ones ... by our dearest ones ... let us become morę sens- itive through it... let us become even better human beings ...ludźmi ...