Akatyst za zmarłego. Akafist o upokojenii jedinoumierszaho
Tekst w transliteracji polskiej, języku polskim i transliteracji rosyjskiej.
Wydawca: Parafia Prawosławna Wszystkich Świętych w Białymstoku, Białystok 2017
Tłumaczenie: ks. Konstanty Bondaruk
Oprawa: miękka
Wymiary: 14,6 x 21 cm
Ilość stron: 64
ISBN 978-83-938608-4-5
Zwyczaj modlitw za zmarłych istniał już w Starym Testamencie i został przejęty przez pierwszych chrześcijan. O szerokim zastosowaniu i pożyteczności tych modlitw świadczą liczni Ojcowie Cerkwi. Według nich, modlitwy za zmarłych są wyrazem miłości żyjących do tych, co odeszli, oraz pragnienia zbawienia ich dusz, wyjednania odpuszczenia grzechów popełnionych przez nich w życiu doczesnym. Po rozłączeniu z ciałem, dusza zmarłego nie jest już w stanie sama polepszyć swej doli i zasłużyć na łaskę przebaczenia. Pomocna natomiast jest modlitwa wstawiennicza, duchowe wsparcie ze strony krewnych i bliskich.
Niniejszy „Akatyst za zmarłego” (Akafist o upokojenii jedinoumierszaho) w odróżnieniu od innych modlitw np. Psałterza i nabożeństw typu litija, panichida, jest napisany z myślą o bliskiej, pojedynczej, konkretnej osobie, któга właśnie odeszła z tego świata. Niniejszy tekst rekomenduje się czytać codziennie, indywidualnie, w domu, niezależnie od wszelkich innych modlitw, zaraz po śmierci bliskiej osoby, przez 40 dni. To czasowe wskazanie na pierwsze 40 dni po śmierci jest związane z wiarą Cerkwi Prawosławnej, że jest to dla zmarłych czas szczególny i decydujący, w którym odbywa się sąd osobisty i dusza przechodzi tzw. mytarstwa1. Modlitwa, słowami akatystu, może dopomóc nieszczęsnej, przytłoczonej brzemieniem nieodwracalnych grzechów duszy ludzkiej, odnaleźć spokój w życiu pozagrobowym. Pośmiertny los zmarłego spoczywa w rękach Bożych, ale może on być częściowo odmieniony za sprawą żyjących, dzięki ich gorliwemu orędownictwu. Jak każda modlitwa za zmarłych, jest to także modlitwa za siebie samego. W odpowiedzi na miłość do zmarłych, nasze żarliwe modlitwy i błagania za tych co odeszli, Bóg wynagradza żyjących Swoją łaską, bo żadne dobro, żaden uczynek miłosierdzia, nie pozostaje zapomniany przez Boga.
