Ikona papierowa (kartonik) 
Format: 12 x 17 cm
Z tyłu Troparion w językach: cerkiewnosłowiańskim i polskim

Ikona Wieczerzy Mistycznej

Ikona Wieczerzy Mistycznej to główne przedstawienie Wielkiego Czwartku. W dniu Paschy żydowskiej Chrystus wraz ze Swoimi dwunastu apostołami zgromadzili się na wieczerzy w Wieczerniku w Jerozolimie. Podczas tego posiłku Zbawiciel ustanowił sakrament Eucharystii. Wydarzenie to w ikonografii przedstawiane jest na dwa sposoby. Liturgiczne jej przedstawienie zwykło nazywać się Niebiańską Eucharystią Apostołów bądź w skrócie Eucharystią Apostołów. Historyczne przedstawienie tego wydarzenia na ikonach nosi nazwę Wieczerzy Mistycznej. Obie ikony stanowią ilustrację ewangelicznych opisów Ostatniej Wieczerzy (Mt 26,17-35; Mk 14,12-26, Łk 22,17-38, J 13,1-37).
Temat ikonograficzny Wieczerzy Mistycznej pojawił się w VI w. w zachodniej części cesarstwa, podczas gdy we wschodniej części państwa w tym samym czasie pojawiła się kompozycja Eucharystii Apostołów. Stąd rozprzestrzenił się na jego wschodnią część, a swą doskonałą formę osiągnął po kryzysie ikonoklastycznym, tj. w 1Х-Х1 wieku.
Ikona Wieczerzy Mistycznej przedstawia scenę, gdy Chrystus powiedział: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: jeden z was Mnie zdradzi” (J 13,21), „lecz oto ręka mojego zdrajcy jest ze Mną na stole (Łk 22,21), w odpowiedzi na co apostoł Jan zapytał: „Panie, kto to jest?”. Chrystus w otoczeniu dwunastu apostołów siedzi w Wieczerniku za stołem w kształcie owalu. Nawiązując do ikonografii dominującej w dawnej Rusi, Zbawiciel siedzi u jednego krańca stołu, przy jego krótszym boku, apostołowie zaś po Jego prawej i lewej ręce, część z nich tyłem do widza z twarzami widzianymi jedynie z profilu. Na twarzach apostołów dostrzegalne jest zdziwienie, wynikające z tego, że są zbici z tropu słowami Chrystusa.
Uczniowie nie noszą zbyt wielu szczególnych znaków rozpoznawczych. Spośród nich wyraźnie daje się wyodrębnić apostołów Jana Teologa i Judasza Iskariotę. Ewangelista Jan - umiłowany uczeń Zbawiciela - opiera głowę na piersi Chrystusa w pokłonie miłości. Obok Jana siedzi apostoł Piotr, który jest rozpoznawany po siwej, bujnej czuprynie i symetrycznej brodzie. Apostoł Judasz odziany jest w rzucające się w oczy czerwone szaty. Siedząc, pochyla się do przodu, wyciągając rękę w kierunku misy, co jest wyraźnym odniesieniem do urywku Ewangelii Jana (Mt 26,23; J 13,26).
W tle ikony znajdują się dwie budowle połączone czerwoną tkaniną - welum, świadczącą o tym, że przedstawiane na ikonie wydarzenie miało miejsce we wnętrzu, ale też o łączności Starego i Nowego Testamentu. Ciemniejsza budowla jest symbolem Starego Przymierza, doczesności, a jaśniejsza-Nowego Przymierza, trwania. Tkanina ta symbolizuje tu również pojednanie nieba z ziemią, Boga z człowiekiem, bliźniego z bliźnim.