Ikona papierowa (kartonik) 
Format: 12 x 17 cm
Z tyłu Troparion w językach: cerkiewnosłowiańskim i polskim

Ikona Chrztu Pańskiego

Chrzest Pański jest nieruchomym świętem z liczby dwunastu, obchodzonym 6/19 stycznia. Nosi też nazwę Teofanii (Epifanii), czyli Objawienia Pańskiego, bowiem w zdarzeniu tym przejawiło się uczestnictwo wszystkich Trzech Osób Świętej Trójcy. Przyjmując chrzest w Jordanie, Chrystus objawił tajemnicę Świętej Trójcy i pokazał, że do nowego Królestwa łaski nie wejdzie żaden nieczysty i nieochrzczony. W chrzcie objawia się Boże Synostwo Chrystusa, gdyż, zgodnie z wolą Ojca, przyjął On na Siebie grzechy całej ludzkości, „by wypełniła się wszelka sprawiedliwość”. Jest to więc akt pokory, uświęcenie wody i przykład do naśladowania.
Pierwsze wizerunki tego święta pojawiły się już w I-II w. w rzymskich katakumbach. Schemat ikonograficzny Chrztu Pańskiego ostatecznie ukształtował się w IX wieku. Opiera się on na opisach pozostawionych przez trzech ewangelistów (Mt 3,13-17; Mk 1,9-11; Łk 3,21-22), uzupełnionych kilkoma szczegółami zaczerpniętymi z nabożeństwa tego święta.
W centrum kompozycji znajduje się Jezus Chrystus - mężczyzna w średnim wieku z długimi, spadającymi na plecy i ramiona włosami oraz krótką brodą. Stoi w wodach rzeki Jordan jedynie przepasany prześcieradłem. Prawą dłonią błogosławi wodę, przygotowując ją, aby stała się wodą chrztu. Uświęca ją przez Swoje zanurzenie. Z będącej obrazem śmierci (potop), staje się ona „źródłem wody żywej” (Ap 21,6; J 4,14). Wody Jordanu, z dwóch stron otoczone wznoszącymi się wysoko skałami, tworzą swego rodzaju płynny grób, do którego wszedł Chrystus. Chrzest jest już zapowiedzią Ukrzyżowania i Zmartwychwstania.
Po prawej ręce Chrystusa, na skalistym brzegu stoi św. Jan Chrzciciel. Prawą rękę wyciąga w kierunku Zbawiciela w obrzędowym geście chrztu, a lewą modlitewnie ku niebu. Tam też kieruje swój wzrok. Ubrany jest w odzienie z sierści wielbłądziej. Jego wygląd wskazuje na ascetyczny tryb życia: za pokarm miał szarańczę i miód leśny.
Po przeciwnej stronie rzeki, na drugim brzegu, stoją trzej aniołowie - świadkowie tego wielkiego wydarzenia. Odziani są w różnokolorowe szaty. Z pokorą i uwielbieniem skłaniają głowy przed Chrystusem. O wyrażanej przez nich głębokiej czci świadczą przykryte szatami dłonie, a o radości uniesione do góry skrzydło jednego z nich.
W górnej części ikony znajduje się fragment kręgu, wyobrażający otwierające się niebiosa. Wskazuje to na obecność Boga Ojca. Z kręgu wychodzi świetlisty promień Trzeciej Osoby Świętej Trójcy - Świętego Ducha, spoczywający nad Chrystusem w postaci gołębicy. Wychodzący od gołębicy, padający bezpośrednio na głowę Chrystusa świetlisty promień, dzieli się na trzy blaski, wskazujące na udział całej Świętej Trójcy.