cs. Izbawitielnica
Reprodukcja na drewnie.
Wymiary: ok. 13x16x2 cm
Ikona Matki Bożej "Wybawicielka"(Ikona Bożijej Matieri "Izbawitielnica") znajduje się w jednym z monasterów prawosławnych na Kaukazie,jednak jej historia jest ściśle związana ze Świętą Górą Atos. Na początku XIX w.na Atosie wiódł pobożne życie starzec Konstancjusz.Posiadał mającą około 1550 lat ikonę Matki Bożej z Dzieciątkiem.Gdy zmarł ikona przeszła na własność jego ucznia Martyniana.Na początku 1841 r.opuścił on Świętą Górę Atos i udał się do Grecji.Będąc w miasteczku o nazwie Mawrowoni,spotkał się z ogromnym nieszczęściem.Okoliczne pola opanowała szarańcza,która przenosiła się z miejsca na miejsce niszcząc wciąż nowe uprawy.Żadne sposoby nie pomagały zniszczyć szkodnika.Widząc to mieszkańcy miasteczka zaczęli kierować swe modlitwy do Boga prosząc Go o pomoc. Nic nie ulegało jednak zmianie.Współczując zrozpaczonej ludności Martynian zwołał mieszkańców i niosąc na czele procesji ikonę starca Konstancjusza,ruszył na pole za miasto.Gorliwe modlitwy skierowane do Matki Bożej zostały wysłuchane.Wnet nadleciało mnóstwo ptaków,które rzuciły się na szarańczę niszczą ją i rozpędzając.Od tej pory ikona zasłynęła swą cudowną siłą,coraz częściej będąc źródłem uzdrowień od chorób. Starzec Martynian zamieszkał w górach,jednak zdążający do cudotwórczej ikony i tam go odnaleźli pielgrzymi.Pragnąc samotnego,pustynnego życia,znalazł sobie ustronne miejsce na urwisku nad morzem.Tam pewnego dnia objawiła się mu Bogarodzica i poleciła,aby nie ukrywał Jej ikony,lecz by opuścił swą pustelnię i służył bliźnim.Starzec usłuchał, zszedł do ludzi,którzy od ikony otrzymywali wciąż nowe łaski uzdrowienia. Powracając na Świętą Górę Atos Martynian przywiózł ikonę ze sobą.Gdy zmarł pozostała ona w Monasterze św.Pantelejmona aż do 1889 r.,kiedy przełożony wspólnoty przekazał ją do nowo założonego na Kaukazie Monasteru Nowy Atos. Święto Ikony Matki Bożej "Wybawicielka" obchodzone jest 17/30 października.Tekst pochodzi z książki „Ikony Matki Bożej” w opracowaniu Jarosława Charkiewicza.
Икона Божией Матери «Избавительница» до 20 июля 1889 года, когда она была принесена в Ново-Афонский Симоно-Кананитский монастырь на Кавказе, находилась на Святой Горе Афон у насельника Русского Пантелеимонова монастыря схимонаха Мартиниана († 1884). Благочестивый схимник получил эту икону от великого подвижника, иеромонаха Феодула.
Святая икона прославилась чудотворениями с давних времен. По молитве перед этой иконой в 1841 году жители Спарты (в Греции) избавились от саранчи.
Из Пантелеимоновой обители, по завещанию схиархимандрита Макария, эта икона была передана Ново-Афонской обители. Когда в Симоно-Кананитской обители впервые было совершено празднование в честь этой иконы, буря выбросила на берег у монастыря более тонны рыбы.
Икона была передана Ново-Афонскому монастырю 20 июля 1889 года, и в её честь было установлено празднество 17 октября, в благодарное воспоминание чудесного спасения императора Александра III со всей семьей во время железнодорожного крушения под станцией Борки Курско-Харьковско-Азовской дороги. Менее чем за месяц до этого происшествия, 24 сентября 1888 года, все семейство государя императора посетило Ново-Афонскую обитель, где Александр III лично заложил собор во имя святого великомученика и целителя Пантелеимона. В этом соборе вплоть до разорения монастыря в 1924 году пребывала чудотворная икона Божией Матери «Избавительница».
На иконе Пресвятая Богородица изображена держащей на левой руке Богомладенца, благословляющего десницей.
На начало XXI века икона сохраняется в обители. Покрытая золоченой ризой с эмалью, она вделана в другую икону большего размера, на которой её держат в руках изображенные в полный рост апостол Симон Кананит и великомученик Пантелеимон Целитель.
Чудотворный список иконы Божией Матери Избавительница имеется в Вене, в Венском Свято-Никольском Соборе.
