NINA, równa apostołom, oświecicielka Gruzji (Rawnoapostolnaja Nina, proswietitielnica Gruzii), 14/27 stycznia, zm. 335
Urodziła się około 268 r. Była krewną patriarchy jerozolimskiego Juwenaliusza. Od dzieciństwa głęboko pokochała Chrystusa. Gdy jej ojciec odszedł, by żyć na pustyni, a matka została diakonisą, świętą oddano na wychowanie bogobojnej staruszce, która często opowiadała jej o dalekiej Iwerii (Gruzji).
Pewnego razu Nina miała widzenie. Objawiła się jej Matka Boża, która błogosławiła jej, by wziąwszy krzyż udała się do Iwerii i głosiła tam naukę Chrystusową. W 319 r. święta dotarła do Gruzji. Miejscowa ludność była bardzo przejęta jej dobrocią i pobożnością. Ogromne wrażenie wzbudzała też jej moc uzdrawiania ludzi w imię Chrystusa. Tę zdolność wykazała m.in. uleczając królową Gruzji. Także król, który zgubił się na polowaniu, odnalazł drogę po wezwaniu na pomoc Chrystusa. Chrześcijanami zostali cesarzowa Nana oraz cesarz Mirian, który wysłał do cesarza Konstantyna posłów, prosząc go o przysłanie do Gruzji kapłanów. W 324 r. chrześcijaństwo ostatecznie stało się tam religią państwową.
W 335 r., gdy św. Nina miała sześćdziesiąt siedem lat, zostało jej objawione, iż wkrótce umrze. Gdy odchodziła, przy jej łożu miały miejsce liczne cudowne uzdrowienia. W 342 r. na miejscu pochówku świętej wzniesiono cerkiew św. Grzegorza i założono żeński monaster noszący jej imię.
Za zgodą patriarchy antiocheńskiego, za zasługi w szerzeniu chrześcijaństwa, Gruzińska Cerkiew Prawosławna nazwała św. Ninę „równą apostołom” i „oświecicielką Gruzji”. Jej kult ma charakter powszechny.
W ikonografii Nina przedstawiana jest w sposób dosyć nietypowy. Jest szczupłą, jasnowłosą kobietą, ubraną w jasne (najczęściej białe) szaty. Na głowie ma chustkę. W prawej dłoni trzyma krzyż, który na niektórych wyobrażeniach jest dość duży, a w lewej zwinięty lub rozwinięty zwój pisma.
opr. Jarosław Charkiewicz, Tomasz Sulima
www.cerkiew.pl
