PANTELEJMON (PANTALEON), wielki męczennik, uzdrowiciel (Wielikomuczenik i celitiel Pantieleimon), 27 lipca/9 sierpnia.

Urodził się około 280 r. w Nikomedii w Azji Mniejszej. Jego matka i prezbiter Jermołaj nauczyli go wierzyć w jedynego Boga. Otrzymał też staranne wykształcenie medyczne i jako lekarz służył przy dworze cesarskim.

Za świętość życia oraz sumienne wywiązywanie się z obowiązków, Bóg obdarzył Pantelejmona darem uzdrawiania poprzez modlitwę nawet najbardziej chorych. Czynił to bez żadnej korzyści, prosząc jedynie uzdrowionych, by uwierzyli w Chrystusa. Zazdrość współczesnych mu lekarzy sprawiła, iż oskarżono go o bycie chrześcijaninem i zmuszono by, stanął przed cesarzem Maksymianem.

Po osądzeniu Pantelejmona poddano torturom. Następnie poranionego przypalano ogniem i wrzucono do kotła z roztopionym ołowiem. Później oddano go na pożarcie dzikim zwierzętom, a nawet próbowano utopić w morzu. Kiedy wszystkie cierpienia zniósł mężnie, cesarz rozkazał, by świętemu ścięto głowę, a jego ciało spalono. Miało to miejsce 27 lipca 305 r. Jednak również po śmierci oprawcy nie byli w stanie spalić ciała męczennika.

Obecnie cudotwórcza głowa Pantelejmona znajduje się na świętej górze Atos, w monasterze jemu poświęconym.

Od dawien dawna święty należy do najbardziej czczonych przez lud uzdrowicieli. Wierni modlą się do niego prosząc o darowanie zdrowia fizycznego i duchowego, szczególnie przy padaczce. Cerkiew prawosławna uważa go za patrona lekarzy, prawosławnych żołnierzy i marynarzy. Jego kult jest powszechny.

Na ikonach święty przedstawiany jest jako młody mężczyzna bez zarostu, z krótkimi, ciemnymi włosami. W prawej dłoni trzyma pędzelek do namaszczania chorych, w lewej niedużą szkatułkę z medykamentami. Zwykle zielone szaty spodnie przykrywa jasnoczerowany płaszcz.

Imię Pantaleon pochodzi od greckich słów panta - "wszystko" i leon - "lew". Inna wersja tego imienia, Pantelejmon (gr. Panteeleimon) oznacza "najmiłościwszy".

opr. Jarosław Charkiewicz
www.cerkiew.pl