Ikona Matki Bożej "Żywonosnyj Istocznik" (Życiodajne Źródło)
Ikony na cienkiej płycie "MDF" - 3,5 mm
Wymiary: 18 x 22 cm
Ikona Matki Bożej "Życiodajne Źródło" (Ikona Bożijej Matieri "Żiwonosnyj istocznik") przedstawia wysoki kielich stojący na wypełnionym wodą zbiorniku. Nad kielichem widnieje postać Matki Bożej z Chrystusem na rękach. Powstanie tej nietypowej ikony związane jest z następującym wydarzeniem. W 450 r. w Konstantynopolu w pobliżu tzw. "Złotych Wrót" znajdował się niewielki zagajnik. Biło tam niegdyś źródło, które z biegiem lat zarosło krzakami i pokryło się rzęsą wodną. Pewnego razu w pobliżu tego miejsca szedł żołnierz Lew Markell. Spotkał tam niewidomego człowieka, któremu pomógł wyjść na ścieżkę. Przy zagajniku obaj zatrzymali się aby odpocząć. Lew udał się na poszukiwanie wody i wnet usłyszał głos, mówiący mu, aby nie szukał daleko, a w sąsiednim zagajniku. Głos polecił też, aby przyniesioną wodą napoić niewidomego, a do jego oczu przyłożyć znajdującą się nad źródłem rzęsę. Nazwała przy tym Lwa królem. Lew zrozumiał, iż przemawia do niego sama Bogarodzica, uczynił co mu kazała i ślepiec odzyskał wzrok. Po siedmiu latach sam żołnierz został królem. Rozkazał wówczas, by miejsce, gdzie został uzdrowiony niewidomy, oczyszczono, otoczono kamiennym ogrodzeniem i zbudowano świątynię poświęconą Matce Bożej. Miejsce to nazwano "Życiodajnym Źródłem". W XV w. Konstantynopol został zdobyty przez wyznawców Mahometa. Cerkiew nad "Życiodajnym Źródłem" zniszczono, a samo źródło zasypano. Z czasem zakazy stały się mniej srogie i chrześcijanie wznieśli na tym miejscy kolejną kapliczkę, która w 1821 r. została ponownie zniszczona. W 1835 r. po raz kolejny oczyszczono źródło i wzniesiono nad nim prawosławną świątynię. Tak jak i przedtem nieprzerwanie słynęło ono swą uzdrawiającą mocą. Ikona Matki Bożej "Życiodajne Źródło" jest szczególnie czczona w Grecji i Rosji, gdzie posiada wiele wiernych kopii. Święto Ikony Matki Bożej "Życiodajne Źródło" obchodzone jest 4/17 kwietnia oraz w piątek Tygodnia Paschalnego. Tekst pochodzi z książki „Ikony Matki Bożej” w opracowaniu Jarosława Charkiewicza
