Reprodukcja na drewnie.
Wymiary: ok. 13x16x2 cm
Częstochowska Ikona Matki Bożej (Czenstochowskaja Ikona Bożijej Matieri) należy do ikon cieszącą się w Kościele rzymskokatolickim największym kultem wiernych. W Cerkwi prawosławnej znana jest pod nazwą Bełzka Ikona Matki Bożej. Jak mówi tracycja ikona ta została napisana przez ewangelistę Łukasza ,w Jerozolimie. W 326 r. do Jerozolimy przybyła cesarzowa Helena, aby odwiedzić święte dla chrześcijan miejsca. W darze od wiernych otrzymała ikonę Matki Bożej. Ikona ta została umieszczona w Konstantynopolu w cesarskiej kaplicy. W drugiej połowie XII w. ikona Bogarodzicy została przewieziona na Ruś, przebywając wcześniej, jak mówią niektóre źródła, w Bułgarii, Morawach i Czechach. Książę halicki Lew Daniłowicz umieścił ją w zamku w Bełży, gdzie zasłynęła licznymi cudami. Od miejscowości pochodzi pierwotna nazwa ikony. W 1372 r. księstwo bełzkie, wraz z Rusią Czerwoną, przeszło we władanie księcia opolskiego Władysława. Wtedy też zamek w Bełży okrążyli Tatarzy. Strzała wystrzelona przez jednego z nich trafiła w wystawioną na mury zamku ikonę. Zapadła mgła, w której szyki nieprzyjaciół pomieszały się tak, że zmuszeni zostali przerwać oblężenie i wycofać się. W 1382 r. książę Władysław zapragnął przewieźć cudowną ikonę do Opola, lecz po drodze wóz z ikoną zatrzymał się w Częstochowie i konie nie chciały ruszyć z miejsca. Uznając to za znak Boży pozostawił ikonę w miejscowym klasztorze. W 1430 r. Częstochowę zdobyli taboryci, którzy wśród innych kosztowności chcieli wywieźć ikonę Matki Bożej. Jednak konie nie ruszyły z miejsca aż ikonę zrzucono z wozu. Jeden z taborytów ciął ikonę szablą i rozpadła się ona na trzy części. Związani z tradycją zachodnią restauratorzy, którzy w 1434 r.w Krakowie poddali zniszczoną ikonę konserwacji sprawili, że niewiele, pozostało w niej pierwotnego "stylu greckiego". Swięto Częstochowskiej Ikony Matki Bożej obchodzone jest 6/19 marca. Kościół rzymskokatolicki czci jej pamięć 26 sierpnia. Tekst pochodzi z ksiazki „Ikony Matki Bożej” w opracowaniu Jarosława Charkiewicza.
