ANTONINA, męczennica (Muczenica Antonina), 10/23 czerwca. Pochodziła z miasta Krodam w Tracji. Była bogobojną chrześcijanką. Gdy za cesarza Dioklecjana wybuchły kolejne prześladownia, pojmano ją i wtrącono do więzienia. Rządca Fest próbował przekonać ją obietnicami, aby wyrzekła się Chrystusa. Proponował by jako mądra i czysta dziewica została kapłanką bogini Artemidy. Obiecywał przy tym liczne dary i honory. Ona jednak odrzuciła wszystko, nazywając pogańskie bożki diabłami. Rozgniewany rządca polecił pobić dziewczynę i wtrącić na trzy dni do lochów. Jednocześnie rozkazał dowódcy strażników, aby dobrym słowem próbował przekonać męczennicę do wyrzeczenia się Chrystusa. Jednak i jego starania nie przyniosły żadnych rezultatów.
Czwartego dnia Antoninę przyprowadzono przed oblicze rządcy. Sąd oddał ją na pohańbienie do domu publicznego. Tam jeden ze strażników - dwudziestotrzyletni Aleksander, postanowił pomóc jej w ucieczce. Narzucił na nią swój płaszcz, a sam pozostał w pomieszczeniu. Kiedy wszystko wyszło na jaw Aleksandra aresztowano, a za Antoniną rozesłano listy gończe. Gdy jednak żołnierza postawiono przed sądem, męczennica powróciła i razem zaczęli wychwalać Pana i osądzać swych prześladowców. Wówczas oblano ich smołą, wtrącono do głębokiego dołu i zasypano ziemią. Miało to miejsce w 313 r.
Gdy tylko zaprzestano prześladowań chrześcijan, relikwie męczenników, w obecności których miały miejsce cudowne uzdrowienia, przeniesiono do Konstantynopola.
Wierni modlą się do świętej o pomoc przy próbach gwałtu oraz o wstawiennictwo w czystości małżeńskiej.
W ikonografii święta przedstawiana jest typowo dla męczennic: ma przykrywający również głowę płaszcz oraz krzyż w dłoni.

www.cerkiew.pl