AŁŁA, męczennica (Muczenica Ałła), 26 marca/8 kwietnia. Była chrześcijanką, z pochodzenia Gotką, małżonką władcy gockiego, którego lud zamieszkiwał tereny nad Morzem Czarnym i rzeką Dunaj.
Za panowania cesarzy rzymskich Juliana, Waleriana i Gracjana (lata 361-383) wielu chrześcijan poniosło śmierć za wiarę. Ałła zajmowała się zbieraniem ich szczątków.
Pewnego razu święta przekazała rządy swemu synowi Arymeriuszowi, sama zaś w towarzystwie prezbitrów zaczęła podróżować z miejsca na miejsce. Na dłużej osiedliła się tylko w "kraju syryjskim", dokąd zaprosiła swego syna. Kiedy powróciła na ziemie przodków, relikwie męczenników oddała córce Duklidzie, która wywiozła je do Kiryku na Krymie.
Tymczasem w jej rodzinnych stronach wciąż nie ustawały prześladowania chrześcijan. Około 375 r. święta została ukamienowana. Wśród chrześcijan, którzy wówczas ponieśli śmierć znajdował się m.in. patrz męczennik Wafucjusz oraz męczennice Anna i Łarysa. Córka Ałły zmarła kilka lat później śmiercią naturalną na Krymie.
Pomimo pochodzenia z bizantyjskiego obszaru kulturowego, św. Ałła stała się modna w Rosji, gdzie jej imię należy do często nadawanych na chrzcie.
Święta przedstawiana jest zwykle z krzyżem w prawej ręce. Zazwyczaj odziana jest w skromne szarozielone szaty, przykryte czerwonym płaszczem. Ma przykrywające ramiona kręcone, kasztanowe włosy, spięte przepaską. Często występuje w gronie innych męczenników, z którymi poniosła śmierć.

www.cerkiew.pl