Ikona papierowa (kartonik) 
Format: 12 x 17 cm
Z tyłu Troparion w językach: cerkiewnosłowiańskim i polskim

Ikona Wniebowstąpienia Pańskiego

Wniebowstąpienie Pańskie jest świętem ruchomym, należącym do liczby dwunastu, obchodzonym w czterdziestym dniu po Zmartwychwstaniu Chrystusa. Święto to usamodzielniło się w IV w., a jego ikonografia wykształciła się w VI-VI1 wieku. Opiera się ona na skromnych opisach tego wydarzenia zawartych w Ewangeliach Marka (Mk 16,19-20) i Łukasza (Łk 24,50-53) oraz dokładniejszej relacji w Dziejach Apostolskich (Dz 1,6-11). Swą inspirację czerpie również z tekstów liturgicznych nabożeństwa Wniebowstąpienia.
W centrum kompozycji widzimy wznoszącego się na niebo w chwale i majestacie Chrystusa. Przedstawiany jest On w postaci Pantokratora - Wszechwładnego - zasiadającego na tronie chwały w świetlistych czerwono-złotych szatach, przenikanych złocistymi promieniami, symbolizującymi boskie energie. Zasiada On w samym centrum mandorli, znamionującej sfery niebiańskie, która usiana jest złocistymi promieniami rozchodzącymi się na podobieństwo promieni słonecznych. Mandorlę unoszą w górę dwaj aniołowie. Chrystus unosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, a w lewej trzyma zwinięty zwój Pisma Świętego.
W dolnej części ikony znajdują się Matka Boża i apostołowie. Bogarodzica zajmuje centralne miejsce. Barwa jej ciemnoczerwonych szat wyraźnie odcina się od białego odzienia dwóch aniołów, stojących nieco z tyłu za nią po obu stronach. Przedstawiona jest w geście orantki, modlitewnego orędownictwa za ludzi przed Bogiem. Aniołowie w wyrażającym radość geście unoszą dłonie, ukazując nimi na wznoszącego się do nieba Chrystusa.
Zgromadzeni wokół statycznie ukazanej Bogarodzicy apostołowie przedstawieni są w ruchu, który oznacza stan ich niepokoju. Wszyscy wyraźnie różnią się ubiorami, co sugeruje powszechność Cerkwi. Umieszczani są oni w równej liczbie po obu stronach Matki Bożej. Uwaga większości z nich jest skierowana na wznoszącego się Chrystusa, inni swoje spojrzenie kierują ku Bogarodzicy. Pierwsi zwykle wyciągają modlitewnie ku górze ramiona, drudzy zazwyczaj trzymają dłonie złożone do modlitwy. Po prawej i lewej stronie matki Bożej znajdują się apostołowie Piotr i Paweł (drugi z nich historycznie nieobecny podczas Wniebowstąpienia). W tle kompozycji znajduje się zarys szczytu Góry Oliwnej.
Kompozycja ikony przypomina, że chociaż Chrystus wzniósł się do nieba, wcale nie jesteśmy opuszczeni, bowiem mistycznie przebywa On w Cerkwi. Chrystus jest Jej Głową, Matka Boża - Jej obrazem, a apostołowie - Jej fundamentem. Oto przebogata symbolika, jaką przedstawia ikona Wniebowstąpienia, z której bije wielka radość, atmosfera rozmodlenia, spokoju i uwielbienia.