2,00zł

Ikona Niewiast przy Pustym Grobie Zwierki

Ikona Niewiast przy Pustym Grobie Zwierki

Ikona papierowa (kartonik) 
Format: 12 x 17 cm
Z tyłu Troparion w językach: cerkiewnosłowiańskim i polskim

Ikona Niewiast przy Pustym Grobie

Kompozycja ikonograficzna Niewiast przy Pustym Grobie jest jednym z dwóch głównych sposobów przedstawiania Zmartwychwstania Pańskiego. Żadna z nich nie przedstawia samego momentu wyjścia Chrystusa z grobu, które Cerkiew prawosławna uważa za niedające się opisać i mogące zniekształcić świętość tego zdarzenia. Unikając wyobrażania nieprzeniknionego przez ludzki umysł aktu Zmartwychwstania Chrystusa, prawosławna ikonografia posługuje się m.in. symboliczną ikoną zastępczą, ukazującą przybycie niewiast z wonnościami do grobu Zbawiciela, aby namaścić Jego ciało. One to były pierwszymi świadkami Zmartwychwstania Pańskiego.
Najwcześniejsze z zachowanych przedstawień tej kompozycji ikonograficznej powstały w połowie III w., a ostatecznie ukształtowała się ona w VI wieku.
Ikona przedstawia dwie niewiasty: Marię Magdalenę i „drugą Marię” (Mt 28,1) w chwili, gdy trzymając w dłoniach naczynia z wonnościami stoją w pozie zdziwienia i godności przed znajdującym się przy grobie aniołem. Według św. Jana Chryzostoma, tą „drugą Marią” była sama Bogarodzica, zaś bł. Hieronim ze Strydonu uważał, że chodzi o Marię Kleofasową. W innych wariantach tego przedstawienia liczba niewiast waha się od jednej do kilku, zależnie od tego, z której Ewangelii dana kompozycja czerpała tę informację. Jan pisze o samej Marii Magdalenie (J 20,1), Marek o trzech Mariach (Mk 16,1), a Łukasz o trzech „i innych, które z nimi były” (Łk 24,1; 24,10). Różniąc się co do liczby niewiast, wszyscy wymieniają wśród nich Marię Magdalenę. Prawosławna ikonografia Niewiast przy Pustym Grobie najczęściej przedstawia dwie z nich - Marię Magdalenę oraz samą Bogarodzicę, zaś na Zachodzie najbardziej popularna jest formuła ikonograficzna trzech Marii.
Zamiast ciała Zbawiciela w grobie niewiasty zastały anioła, który powiadomił je o Zmartwychwstaniu Chrystusa. Anioł odziany jest w śnieżnobiałe szaty, siedzi na odsuniętej płycie nagrobnej, oznajmiając niewiastom radosną nowinę. W geście radości oba skrzydła ma uniesione do góry. Zazwyczaj w lewej dłoni trzyma rabdos (cienką złotą laskę, zwaną również labarom, będącą w ikonografii jednym z atrybutów anioła), prawą zaś wskazuje na porzucone opaski pogrzebowe Zbawiciela, które wyglądają tak samo jak pieluszki Dzieciątka z ikony Narodzenia Chrystusa.
Scena rozgrywa się na tle gór obok ciemnej czeluści wykutego w skale grobowca Chrystusa. W jego wnętrzu widoczny jest grób z płótnami pogrzebowymi Zbawiciela. Tło ikony stanowią zwykle dwie góry. Między nimi niekiedy umieszczany jest fragment architektury Jerozolimy.

Recenzje

Producent
Szybkie wyszukiwanie
 
Użyj słów kluczowych, aby znaleźć produkt, którego szukasz.
Zaawansowane wyszukiwanie
Twój koszyk jest pusty
Poleć produkt
Podziel się poprzez e-mail. Udostępnij na Facebooku. Podziel się na Twitterze.
osCommerce