Ikona papierowa (kartonik) 
Format: 12 x 17 cm
Z tyłu Troparion w językach: cerkiewnosłowiańskim i polskim

Ikona Spotkania Pańskiego

Spotkanie Pańskie jest nieruchomym świętem z liczby dwunastu, obchodzonym czterdziestego dnia po Narodzeniu Chrystusa, tj. 2/15 lutego. Ikonograficzne wyobrażenie święta pojawiło się w VI wieku. Jego podstawą jest Ewangelia Łukasza (Łk 2,22-38). Ikonografia Spotkania Pańskiego nawiązuje do faktu przyniesienia, zgodnie z Prawem Mojżeszowym, Chrystusa w czterdziestym dniu po Narodzeniu do Świątyni Jerozolimskiej przez Marię i Józefa.
W centrum ikony Spotkania znajduje się ołtarz ze wznoszącym się nad nim, wspartym na kolumnach baldachimem (cyborium), będącym częścią wyposażenia liturgicznego Świątyni Jerozolimskiej. Baldachim i ołtarz dzielą ikonę na połowę.
Ikona przedstawia wzruszonego, sędziwego starca Symeona z Dzieciątkiem na rękach, stojącego na wejściowych stopniach do świątyni, gdzie kierowany Świętym Duchem oczekiwał na wypełnienie się starotestamentowych proroctw. Symeon był człowiekiem sprawiedliwym i pobożnym, kapłanem przy Świątyni Jerozolimskiej, jednym z siedemdziesięciu tłumaczy Pisma Świętego na język grecki. Starzec całym sobą pochyla się nad Dzieciątkiem, które siedzi, niczym król na tronie, na rękach Symeona, w geście pokory okryty rąbkiem szaty. Dzieciątko prawą dłonią błogosławi pochylającego się nad Nim Symeona, a w lewej trzyma zwój zawierający odpuszczenie grzechów. Spojrzenie Dzieciątka jest zwrócone do Symeona, w czym wyraża się specyfika Jego ziemskiej misji.
Za plecami Symeona, z pokorą i radością patrząc w kierunku Matki Bożej, stoi prorokini Anna - córka Fanuela, wdowa, która w poście i modlitwie służyła Bogu przy świątyni. W dłoni trzyma ona zwinięty zwój z zapisanym proroctwem.
Naprzeciw starca Symeona z Dzieciątkiem oraz prorokini Anny stoją Maria z Józefem. Matka Boża, z wyciągniętymi rękoma, jest pochylona, jakby niosła Dzieciątko. Jej twarz i ręce, na znak pokory również przykryte rąbkiem szaty, wyrażają cierpienie, poczucie utraty Syna, której dozna pod Krzyżem (Łk 2,34). Stojący za Matką Bożą sprawiedliwy Józef trzyma w dłoniach (również przykrytych rąbkiem szaty) dwie białe synagorlice czy gołębie w niewielkiej klatce. Jest to wymagana przepisami Prawa Mojżeszowego ofiara Bogu. Cerkiew traktuje je jako symbole świata żydowskiego i pogańskiego.
Ikona, podobnie jak i samo święto, wyraża radość ze spotkania z Panem i wypełnienia się starotestamentowego proroctwa przyjścia Zbawiciela. To spotkanie ludzkości w osobie starca Symeona z Bogiem, spotkanie Starego Testamentu z Nowym. Z drugiej jednak strony, ikona ta ukazuje boleść Matki Bożej, która wstąpiła na Drogę Krzyżową - drogę przyszłej męki, oddania swego Syna za zbawienie świata.