Ikona papierowa (kartonik) 
Format: 12 x 17 cm
Z tyłu Troparion w językach: cerkiewnosłowiańskim i polskim

Ikona Narodzenia Bogarodzicy

Narodzenie Bogarodzicy jest pierwszym świętem cerkiewnego roku liturgicznego z liczby dwunastu świąt. To święto nieruchome obchodzone w dniu 8/21 września. Poświęcone jest ono narodzeniu Bożej Wybranki, która stanie się Matką Zbawiciela. Zostało ustanowione w IV wieku.
Ikonografia Narodzenia Bogarodzicy opiera się na apokryficznej „Ewangelii Jakuba”. Scena przedstawiana jest w domu św. Joachima. Umieszczana jest ona w różnych miejscach: Nazarecie (ojczyźnie Joachima), Betlejem (rodzinnej miejscowości św. Anny) lub Jerozolimie. Ikonograficznie składa się ona jakby z dwóch scen. Pierwsza, zasadnicza, przedstawia pierwsze chwile po narodzeniu. Druga, poboczna (pojawiła się dopiero w XV w.), ukazuje świętych Joachima i Annę z Marią na kolanach. Rodzice Marii siedzą na swego rodzaju tronie i rozmawiają, wspólnie trzymając na rękach Córkę.
Ikona Narodzenia przedstawia św. Annę po lewej stronie na wysokim, przypominającym tron łożu, w pozycji półleżącej, wspartą na poduszce. Jej twarz promienieje radością. Głową i gestem zwrócona jest ona do znajdujących się po prawej stronie dwóch służących, które przynoszącej posiłek.
Poza wizerunkiem rodziców z Marią na kolanach, na niektórych ikonach św. Joachim przedstawiany jest jeszcze raz. Postać ta pojawiła się na ikonach Narodzenia dopiero w XIV wieku. Niekiedy bywa umieszczany w pewnej odległości od Anny, jak spogląda w jej stronę z wyżej położonej komnaty, innym razem na drugim planie, wraz z lecącym aniołem zwiastującym mu poczęcie Marii. Czasami stoi przy łożu małżonki pogrążony w modlitwie lub jak cieszy swe oczy narodzoną Córką. Na ikonie ze Zwierek ojciec Matki Bożej w tej scenie jest nieobecny.
Na ikonie Narodzenia Bogarodzicy jej główna bohaterka - Maria - nie jest przedstawiana w centralnym miejscu. Poza obecnością na kolanach rodziców niekiedy bywa ona przedstawiana w prawym dolnym rogu ikony, gdy owinięta w pieluszki spoczywa na rękach niewiasty odbierającej poród lub gdy stoi w naczyniu napełnionym wodą, oczekując na obmycie bądź już podczas samego obmywania. Skromne miejsce Marii na ikonie, jej pominięcie w centrum ikony wyraża zapewne pełnię skromności i pokory Matki Bożej.
Ikona Narodzenia jest nie tylko odbiciem przedstawianego wydarzenia. Wprowadza ona też w krąg rodziny Joachima i Anny, czyni odbiorcę współuczestnikiem radosnego wydarzenia narodzenia Bożej Wybranki. Spełnienie długoletniego oczekiwania dzieciątka jest uświęceniem nie tylko dla domu Joachima, ale i całego wszechświata.