Ikona papierowa (kartonik) 
Format: 12 x 17 cm
Z tyłu Troparion w językach: cerkiewnosłowiańskim i polskim

Ikona Wjazdu Pańskiego do Jerozolimy

Wjazd Pański do Jerozolimy, zwany również Niedzielą Palmową, jest ruchomym świętem z liczby dwunastu, obchodzonym tydzień przed Zmartwychwstaniem Pańskim. Ustanowione zostało już w starożytności chrześcijańskiej, w III-IV wieku. Pierwsze ikonograficzne przedstawienia Wjazdu pochodzą z IV wieku. Wydarzenia z nim związane zostały opisane przez wszystkich czterech ewangelistów (Mt 21,1-11; Mk 11,1-11; Łk 19,29-41; J 12,12-19).
Kompozycja ikony jest prosta. Po lewej stronie znajduje się Chrystus z uczniami, a po prawej witający go ludzie.
Centralną postacią ikony Wjazdu jest Jezus Chrystus, ukazywany w chwili, gdy na ośle wjeżdża do Jerozolimy. Ciemnoszary osiołek ma głowę potulnie pochyloną ku ziemi. Zbawiciel siedzi na nim na oklep (jest to kontrast wobec sposobu, w jaki na wierzchowcu po zwycięstwie wjeżdżał do miasta władca). Prawą dłonią błogosławi w kierunku miasta i witającego Go tłumu i jakby uspokaja witających. W lewej dzierży zwinięty zwój, będący symbolem władzy oraz dowodem świadomości tego, co ma nastąpić - tłum witający go słowami „Hosanna Synowi Dawida!”, wkrótce zakrzyknie „Ukrzyżuj Go!” (Mt 27,22-23; Mk 15,13-14; Łk 23,18).
Chrystus nie kieruje swojego wzroku ku Jerozolimie i jej mieszkańcom, lecz w stronę towarzyszących Mu apostołów. Podążają oni tuż za Nim, zbici w ciasną gromadkę. Zbawiciel prowadzi z nimi rozmowę. Spośród uczniów przeważnie łatwo jest dostrzec apostoła Piotra. Inny apostoł wyciąga w kierunku Chrystusa rękę, jakby ostrzegając przed tym, co ma nastąpić.
Tłum mieszkańców wita Chrystusa entuzjastycznie u bram miasta. O radości mieszkańców (wśród których można zauważyć ludzi różnych stanów) świadczą przede wszystkim uniesione do góry gałązki oliwne. Obecne na ikonie dziecko rzuca pod nogi osiołka wierzchnie okrycie, co jest znakiem królewskiego powitania.
Na drugim planie ikony znajduje się drzewo, symboliczne mury Jerozolimy i Góra Oliwna - najwyższe wzniesienie w okolicy tego miasta, miejsce, gdzie Chrystus modlił się nocą, nauczał uczniów, jak mają się modlić, opowiadał im o końcu świata i skąd wzniósł się do nieba.
Na ikonach triumfalnego Wjazdu Chrystusa do Jerozolimy spoczywa smutne piętno zbliżającego się Ukrzyżowania, ale też przebija radość z powodu bliskości Zmartwychwstania.