Tytuł: Katechezy Chrzcielne. Homilie Katechetyczne Dla Tych, Którzy Mają Być Oświeceni…

Autor: Św. Jan Chryzostom

Seria: Biblioteka Ojców Kościoła
Wydawnictwo: M
ISBN 978-83-8043-777-7

Liczba stron: 224
Wymiary: 14 × 20,3 cm
Okładka: miękka

Katechezy chrzcielne
     Jan Chryzostom urodził się ok. 349 roku w Antiochii. Otrzymał staranne wykształcenie, a sztukę retoryki studiował pod okiem jednego z najsławniejszych ówczesnych retorów - Libaniusza - który uważał go za swojego najzdolniejszego ucznia. Prawdopodobnie w 386 roku otrzymał prezbiterat z rąk patriarchy Flawiana, a rok później wygłosił Kazania o posągach-, dzięki którym zyskał sławę wybitnego kaznodziei i przydomek „Złotousty". Przez kolejnych dwanaście lat głosił słowo Boże w Antiochii, która była wówczas stolicą rzymskiego Wschodu, tyglem narodów i kultur. W 397 roku został konsekrowany na biskupa Konstantynopola, jego bezkompromisowa wierność Ewangelii przysporzyła mu szybko wielu wrogów. Otwarcie bowiem piętnował nadużycia dworskich duchownych - często pozbawiał urzędów tych, którzy sprawowali je niegodnie. Gdy wszedł w spór z cesarzową Eudoksją, został pozbawiony urzędu i skazany na banicję.
     Niniejszy tom prezentuje najstarsze kompletne katechezy św. jana Chryzostoma. Były one wykładem pozytywnym nauki katolickiej - bez elementów polemicznych. Głoszone były bez zacietrzewienia, językiem bardzo przystępnym i dlatego trafiały do serc słuchaczy. Piękno i urok tych prostych i zarazem głębokich utworów zachwycają także współczesnych czytelników.

Spis treści

Jan Chryzostom i jego katechezy chrzcielne
Jan Chryzostom: moralista czy mistagog?
Nowy układ katechez Jana Chryzostoma
Układ katechez - tablica synchronistyczna
Chronologia katechez
Katechezy chrzcielne. Homilie katechetyczne do tych, którzy mają być oświeceni oraz do nowo oświeconych ...
Katecheza 1
Katecheza 2
Katecheza 3
Katecheza 4
Katecheza 5
Katecheza 6
Katecheza 7
Katecheza 8
Katecheza 9
Katecheza 10
Katecheza 11
Katecheza 12
Bibliografia
Wykaz skrótów
Indeks biblijny

„Radość i wesele ducha niesie chwila obecna! Bo oto nadeszły dla nas upragnione i miłe dni duchowych zaślubin!”

św. Jan Chryzostom Kat. 5,1

Z pierwszych wieków zachowało się kilka zbiorów katechez chrzcielnych. Jednym z najstarszych z nich są homilie św. Jana Chryzostoma, głoszone w latach 387–397 do przygotowujący się do chrztu i do nowo ochrzczonych.  Jego katechezy rozpoczynają się głoszeniem „radosnej nowiny o wspaniałościach”, jakie „przygotował Bóg tym, którzy Go miłują”. Następnie kaznodzieja tłumaczy czym jest dar chrztu i jego znaczące nazwy, jak: kąpiel odrodzenia, oświecenie, zanurzenie (w śmierć Jezusa), pogrzebanie (razem z Chrystusem), duchowe obrzezanie, krzyż czyli ukrzyżowanie dawnego człowieka. Chętnie przywołuje w swoich katechezach obraz duchowego naczynia ulepionego przez chrzest z miękkiej gliny (skrucha), które różni się od naczynia garncarza tym, że raz rozbite nie może być odnowione. Bóg natomiast odnawia zarówno katechumenów „przez kąpiel odrodzenia”, jak też przez pokutę „tych, którzy przyjęli moc Ducha Świętego i potem upadli” Na koniec omawia konkretne zasady życia chrześcijańskiego (opanowanie języka, wystrzeganie się przysięgania), mające nie tylko wymiar czysto moralny czy socjologiczny, ale prowadzący również do tego, by móc „z czystym sercem przychodzić do Pana” .

Stosowane przez niego liczne porównania do zaślubin, zaciągnięcia się do wojska, do sportowych zmagań w palestrze czy na stadionie nawiązywały do zjawisk życia codziennego i miały poruszać wyobraźnię, serca słuchaczy i wpływać na ich formację. Stwarzały właściwy klimat do przygotowania się do sakramentów inicjacyjnych i do ich przeżycia ale przede wszystkim prowadziły do Chrystusa. Pokazywały bowiem, że chrzest stwarza mocne więzy z Chrystusem, który jest Oblubieńcem kochającym oblubienicę, który jest Panem, do którego służby warto się zaciągnąć, jest Zbawicielem, który chrześcijańskim „atletom” pomaga w duchowej walce. Piętnował jednak odwlekanie przyjęcia chrztu aż do śmierci ponieważ zdarzały się osoby, chciały spokojnie grzeszyć, a przed śmiercią otrzymać przebaczenie wszystkich swoich grzechów.

Święty Jan Chryzostom prawie każde swoje kazanie kończył zachętą pomocy bliźnim i do jałmużny, której sam dawał przykład jako rządca diecezji. Jako duszpasterz stawiał te same wymagania nie tylko sobie i ludziom Kościoła, ale także dworowi cesarskiemu.