Postać biskupa białoruskiego Jerzego Konisskiego ma charakter wyjątkowy, ponieważ władyka nie był biernym obserwatorem wielkich wydarzeń w drugiej połowie XVIII wieku, ale sam w istotny sposób kreował ówczesną rzeczywistość, chociaż posiadał ograniczone możliwości oddziaływania na sytuację wyznaniową i polityczną Rzeczypospolitej. Władyka, pochodzący ze znakomitego rodu, był jedną z wielkich postaci tego czasu. Należący do elity ówczesnego społeczeństwa prawosławnego, doskonale wykształcony, stał się gorliwym obrońcą prawosławia, opiekunem wielu cerkwi i monasterów. W tak trudnym dla kraju okresie nieustannych konfliktów wewnętrznych i wojen musiał on podejmować istotne decyzje o jakże brzemiennych dla losów całego Kościoła prawosławnego skutkach. Biskup Konisski był oskarżany o zbytnią lojalność względem władz Rosji, o nadmierną ambicję i dążenie do podporządkowania swej jurysdykcji klasztorów prawosławnym poza eparchią.

   Jakkolwiek oceniać jego działalność to trzeba przyznać, że biskup Jerzy Konisski zawsze kierował się dobrem Kościoła prawosławnego. Nie zawsze rozumiany przez duchowieństwo i metropolitę kijowskiego, znalazł się w centrum wydarzeń religijnych i politycznych. (...)

    Fragment ze Wstępu